Kalverhouder Stefan Thelosen test emissiearme systemen
Kalverhouder Stefan Thelosen uit het Noord-Brabantse Someren-Heide heeft zeven emissiearme systemen getest. Hij deed mee aan het project 'Emissiearme vleeskalverstallen' van provincie Noord-Brabant en het bedrijfsleven.
Thelosen heeft kleine afdelingen, die groot genoeg zijn voor officiële proeven voor de Regeling ammoniak en veehouderij (Rav)-lijst. Het onderzoek naar zeven systemen leverde interessante oplossingen op, waarmee de kalversector verder kan. Zo blijkt dat brongerichte technieken met scheiding van mest en urine in de put kansen bieden bij vleeskalveren. Ook is er minder geur en methaan.
Volgens de kalverhouder lijken brongerichte technieken met mestscheiding interessant. 'Deze technieken zijn duurder, maar de daarbij mogelijk vrijkomende urinefractie en een vaste fractie kunnen de mestafzetkosten fors reduceren. De urine is een kunstmestvervanger, die geen energie van het mest scheiden kost.'
Rekensom
Will van Hoof, die namens de Vereniging van Kalverhouders het project heeft begeleid, maakt een rekensom: 'Voor bestaande stallen hebben we nu alleen een luchtwasser. Dat is alleen maar een kostenpost. Die kost 200 euro per kalverplaats. Inclusief energie en onderhoud is dit 40 euro per kalf. En dan moet je de drijfmest nog afzetten, ook een kostenpost.'
Een mestschuif met een urinegoot lijkt perspectiefvol. Van Hoof: 'De urine stroomt continu af. De mestschuif doet elk half uur de ronde in een gecoate kelder. Vervolgens wordt er nagespoeld met water. Dit gaf 62 procent emissiereductie.'
Ieder getest systeem kan een bijdrage leveren aan de ammoniakreductie
Een urinedoorlatende mestband onder het rooster in een V-vorm bleef op 50 procent steken. 'Die mestband werd iedere vier uur afgedraaid. Vaker afdraaien geeft ongetwijfeld een beter resultaat. Systemen zijn nog verder te optimaliseren. Zo kan ieder hier getest systeem een bijdrage leveren aan de ammoniakreductie', stelt Van Hoof.
Mestband favoriet
Thelosen heeft wel een favoriet. De mestband komt waarschijnlijk in zijn nieuwe stal, die hij wil bouwen. 'Het verschil tussen de mestschraper en de mestband is dat de mestschraper mest verplaatst en daarmee mogelijk wat versmeert en vermenging geeft. De mestband draait de mest af. Die mest blijft stilliggen. De reststromen zien er fantastisch uit', vindt de kalverhouder.
Het project heeft interessante oplossingen opgeleverd. Hoe nu verder? Van Hoof: 'We hebben case-controlmetingen verricht, waarbij technieken zijn vergeleken met de 110 centimeter diepe kelder die hier is. Als je naar de Rav-lijst wilt, moet je met de meetgegevens langs de Technische Advies Pool (TAP)-commissie. Die wil voor een erkenning van minimaal twee bedrijven metingen hebben. De commissie oordeelt over het gemiddelde.'
Twee jaar
Het is volgens Van Hoof de vraag of er nog een tweede bedrijf komt. 'De wetgeving en het tijdspad lopen ons voor de voeten. Wil je dit nog een keer meten, dan ben je met opbouwen en uitvoeren anderhalf jaar verder. Dan moet het nog naar de TAP-commissie en richting Rav-lijst. Dan ben je twee jaar verder.'
Dat maakt deze innovaties in zijn ogen te laat voor Noord-Brabant, waar de stallen voor 1 januari 2024 moeten zijn aangepast. Thelosen: 'En na 2024 moet je naar een reductie van 70 procent. Dan moet er nog een tandje bij. Technieken moeten verder worden geoptimaliseerd.'
Volgens Van Hoof gaat het in de toekomst deze kant op, zeker met het oog op de circulaire landbouw. 'Noord-Brabant komt te vroeg, maar het is goed om deze technieken op de Rav-lijst te krijgen, zodat kalverhouders kunnen kiezen. Misschien voor nieuwbouw of voor kalverhouders in de rest van Nederland.'
